The beginning of our journey...

Just like heaven... Όλα ξεκίνησαν πριν 3 χρόνια - που κοντεύουν να γίνουν τέσσερα...Αλλά ας τα πάρουμε όλα από...το τέλος για να φτάσουμε σιγά σιγά, μέσα από ένα πανέμορφο ταξίδι σαν αυτό που ζήσαμε, στην αρχή! Φοιτητικά χρόνια, όνειρα, έντονες επιθυμίες, κάποια μικρή ή μεγάλη για άλλους επανάσταση, δίψα για γνωριμία με νέους πολιτισμούς, με άλλους λαούς, κραυγή για ανεξαρτησία (ολική ή μερική, όπου κατάφερε να φτάσει ο καθένας μας)...Αυτό το Blog δεν είναι ούτε ενημερωτικό, ούτε χιουμοριστικό...σίγουρα όχι εκπαιδευτικό!(For some articles viewer discretion may even be advised!... nah! just kidding!) Κάποιοι μπορεί να το πουν αυτοβιογραφικό..Η ιδέα γεννήθηκε ένα ψιλοκρύο πρωινό, μετά από έναν απογευματινό καφέ που μας θύμισε πολλά..Πάντα θέλαμε να κάτσουμε να γράψουμε τα όσα θυμόμαστε για να τα κρατήσουμε ζωντανά έστω μέσα από λέξεις και φωτογραφίες αλλά όπως πάντα, ο καιρός μας προσπέρασε, ξεχαστήκαμε, το αφήσαμε, βαρεθήκαμε, ο αρχικός ενθουσιασμός μετατράπηκε σε αναβλητικότητα.. "Ασε μωρέ τώρα...πού να τα θυμόμαστε και να κρατάμε σημειώσεις.. Ναι το θέλαμε πολύ..αλλά τώρα είναι και η δουλειά, είναι και οι δικοί μου στο σπίτι που με τρέχουν σε δουλειές..Δεν έχω χρόνο! Χέστο!".."Γιατί να μην τα γράψουμε στον υπολογιστή; Όποτε έχουμε όρεξη..όποτε έχουμε χρόνο..Σαν blog.. και ας μην το διαβάζει κανείς.. Θα 'ναι για εμάς... Για να μην μείνει απλά ένα όνειρο που ήταν τόσο μα τόσο αληθινό και πλέον , εφόσον ξυπνήσαμε, αρχίζει και ξεχνιέται.." Το ζήσαμε! Ήταν από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μας με τα όμορφα, τα στραβά, τα απροσδόκητα...Γιατί να μην το ζήσουν και άλλοι μέσα από εμάς; Γιατί να μην μοιραστούμε όλοι μαζί τα όνειρα μας, όποια και αν είναι αυτά.. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, οι ονειροπόλοι που κυνηγούν τα όνειρά τους με την ελπίδα και το χαμόγελο για συνοδοιπόρους, έχουν λιγοστέψει ανησυχητικά.. Χαμογελάτε λοιπόν... Μας χρειάζεται! Και ο κόσμος μας, παρά τις πίκρες που μας δίνει έχει να μας δώσει και χαρές..Είναι ένας μικρός παράδεισος, αρκεί να ανακαλύψουμε τους κατάλληλους τρόπο να τον "διαχειριστούμε".. Αρπάξτε την ευκαιρία σας κάθε ώρα και στιγμή και κάντε αυτά που θέλατε πάντα.. Και αν τώρα ακόμα δεν είναι η ώρα, ή οι συνθήκες δεν σας το επιτρέπουν, μοιραστείτε το μαζί μας, με τους δικούς σας, με τους φίλους σας.. Κάντε τα σχέδια σας και αμέσως μόλις μπορέσετε, υλοποιήστε τα..

...Παρασύρθηκα και ξέχασα να μας συστήσω...Αλλά αυτό μπορεί να περιμένει...Για το παρόν, είμαστε δύο chicas griegas που το Πάσχα του 2008 φτιάξαμε μπουτάκι αρνάκι στο φούρνο με πατάτες το οποίο ήταν λουκούμι! Η μυρωδιά του δενδρολίβανου ανακατεμένου με ελληνικό ελαιόλαδο, σκόρδο, μουστάρδα και λίγο λεμόνι έσπασε τα ρουθούνια. Σχεδόν ένας ολόκληρος όροφος ενός -αν θυμάμαι καλά- 17όροφου κτιρίου ήθελε να δοκιμάσει αυτό το μυρωδάτο μπουτάκι...Μία από τις μεγάλες μας στιγμές "πρώτης φοράς" για την οποία νιώσαμε περήφανες!!!Αλλά έχουμε ακόμα πολλά μπροστά μας μέχρι να φτάσουμε και σε αυτό.. It was just like heaven...