"Me dicen el clandestino..."

Νομίζω χρωστάω μία εξήγηση από την προηγούμενη φορά, αλλά ο καιρός πάλι με προσπέρασε και έχασα τα αυγά και τα πασχάλια! :)

So...today..i woke up from a reaaally funny dream! which reminded me of our Southamerican friends who we met during our stay in Vienna..Ψυχολογικά... ένα μπάχαλο και οι δυο μας.. έχοντας εξτασιαστεί από την ανεξαρτησία μας, από την όλο κέφι ζωή, από τα πάρτυ, από τον πολύ ήλιο που χωρίς να το περιμένουμε στην αρχή πλημμύριζε τα δωμάτιά μας τα πρωινά και ζέσταινε την πλάτη μας όταν αράζαμε στα πάρκα, από τις βόλτες με τα ποδήλατα στο prater και στο ringstrasse, από τις γεμάτες χορό βραδιές μας στο Volksgarten..στον συναισθηματικό τομέα, αλλού πατούσαμε, αλλού βρισκόμασταν και αλλού νομίζαμε ότι πάμε. Έτσι προέκυψε ένα ευχάριστο διάλειμμα από το μπάχαλο αυτό (και πάλι καλά που ήταν διάλειμμα γιατί αν ήταν μεγαλύτερο από 2 ημερών θα είχαμε serious mental issues (addiction, obsession, και δε συμμαζεύεται!).

Μας ενημερώνει λοιπόν ο Santi ο "κολλητός" μας Αργεντίνος, ότι δύο Southamericans φίλοι του οι οποίοι αντίστοιχα συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα τύπου Erasmus σε κάποια Ολλανδική πόλη.. ένας Αργεντίνος, ένας Χιλιανός και 2 chicas griegas! Αυτό που παρατηρήσαμε από την αρχή με έκπληξη ήταν ότι μας μοιάζουν τόοοσο πολύ αυτοί οι άνθρωποι.. είναι ανοιχτοί και ζεστοί, λίγο πιο Loud από άλλους λαούς, όπως και εμείς(οκ..εμείς είμααστε πολύυυ loud)..ήταν συναρπαστικό να ανταλλάζουμε απόψεις με άτομα της ηλικίας μας τα οποία μεγάλωσαν στην άλλη άκρη του πλανήτη.. Το απογοητευτικό για εμάς τους Έλληνες - αν και νομίζω πως τώρα έχει αλλάξει αρκετά αυτό και ας πέρασαν μόνο 3 χρόνια - είναι η συνειδητοποίηση ότι πολλά από τα νέα παιδιά δεν βγαίνουν από τη χώρα όπως οι υπόλοιποι λαοί. Ο Andre από την Ολλανδία, πήγε για Erasmus στη Βιέννη, μετά για πρακτική άσκηση κάπου αλλού στο εξωτερικό, στη συνέχεια για ένα εξάμηνο στη Βραζιλία.. το ίδιο και ο Jaako από την Φινλανδία.. το ίδιο και πολλοί άλλοι.. Μα τί συμβαίνει με εμάς; Γιατί τόσο λίγοι νέοι ψάχνονται για ευκαιρίες εκπαίδευσης και εργασίες στις οποίες μπορεί να πάει ο καθένας μας και χωρίς την τεράστια οικονομική άνεση; Αυτο με είχε πραγματικά προβληματίσει.. Επιστρέφοντας Ελλάδα, το μόνο που ήθελα ήταν να μην παρατήσω τον εαυτό μου στην ρουτίνα της Αθήνας, της ελληνικής νοοτροπίας.. να φύγω κατευθείαν όταν ξαναμπορέσω για το επόμενο ταξίδι, για την επόμενη εμπειρία.. Θα θελα!! Ο χρόνος με προσπέρασε.. κάπου πέσανε οι άμυνες που είχα φτιάξει στη Βιέννη για μία διαφορετική version του εαυτού μου..για την πραγματική Nightingale..True M &True J όπως λέγαμε και με την αγαπημένη μου η οποία ακόμα και σήμερα ισχυρίζεται ότι την κακομεταχειριζόμουν κατά τη διαμονή μας στο υπέροχο Panorama Haus. Θυμάσαι ότι ο Santi εκείνο το βράδυ μάλλον κοιμήθηκε στο μπαλκόνι του 14ου ορόφου;;;; Ότι με τις κάλτσες του ξεσκόνιζε όλο το κλιμακοστάσιο και τους διαδρόμους της εστίας.. ότι μας αφηνε σημειώματα όταν λείπαμε για το γάλα που του περισσεύει και αν το θέλουμε; για το νευρικό κλονισμό που πήγε να πάθει όταν του ανακοινώσαμε ξαφνικά ότι γυρνάμε Ελλάδα ενώ εμείς πηγαίναμε στο Salzburg???? Μα τί γαϊδούρες! Σε μία πιτσαρία κάπου στο κέντρο, κατά τη διάρκεια του euro που τον ρώτησε η κοπελίτσα "Are you Italians?" και πριν προλάβει να απαντήσει και οι δύο με μια φωνή... " Santi!!!! Griechenland" φαπ! χαχαχα...

Ξέφυγα πάλι.. Εκεί που ήθελα να καταλήξω λοιπόν είναι ότι χωρίς να ξεχνάμε τις ρίζες μας, μπορούμε να βγούμε λίγο παραέξω, κι ας το φοβόμαστε, κι ας βαριόμαστε τη διαδικασία και την αλλαγή.. Σίγουρα θα μας αποζημιώση αυτή η απόφαση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν το μυαλό τους ανοιχτό για να δει και να ακούσει οτιδήποτε καινούριο.. εμείς πού κολλάμε; Ευκαιρίες υπάρχουν.. να το ψάξουμε μπορούμε.. μμμ.. το θέλουμε όμως;

(Clandestino γιατί έγιναν πολλές παρανομίες εκείνη την περίοδο.. κυρίως εκείνο το 2ήμερο.. Γλυκύτατες, πανέμορφες παρανομίες! ...Κατάλληλο για όλους τους τρελούς και ελεύθερους! Δοκιμάστε το! )